Kolejne miejsce na Ziemi Raciborskiej z niegdyś pięknym, a dziś popadającym w ruinę pałacem to Rudnik. Na szczęście budowla nie jest otoczona murem, czy płotem i można do niej podejść, tylko trzeba przejść przez zarośnięty dawny park. Można też wejść do środka, ale tylko na własną odpowiedzialność.
Rudnik to jedna z najstarszych wsi w powiecie raciborskim, o której wspomniano w dokumentach księcia raciborskiego Przemysława po raz pierwszy w XIIIw przy okazji objęcia patronatu przez Bożogrobców z Raciborza nad tamtejszym kościołem Św. Katarzyny. Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od znajdujących się tam w średniowieczu kopalń rudy albo też od rudego koloru tamtejszych ziem uprawnych.
Podobnie jak miało to miejsce przy okazji innych majątków, tak i pałac w Rudniku zmieniał dość często właścicieli.
W 1797r Rudnik i okoliczne dobra zakupił Fryderyk Henryk Karol von Marwitz, dzięki któremu w pierwszej połowie XIXw powstał pałac. Kolejnym właścicielem rezydencji był ród von Selchow.
Po II wojnie światowej pałac stał się własnością państwa i urządzono w nim siedzibę PGR. Wyczytałam, że czasy PRL przetrwał w dość dobrym stanie, ale to co zobaczyłam nasuwa mi tylko jeden wniosek: tego obiektu nie da się odratować, jak szybko ktoś go nie kupi i nie zabierze się za jego remont.
Pałac w Rudniku to budynek dwukondygnacyjny wzniesiony z cegły na planie prostokąta. Z czasem został przebudowany i otrzymał cechy budowli neobarokowej. Nad wejściem widnieje kartusz herbowy. Cała budowla przedstawia opłakany stan: zniszczona, zarośnięta skrywa przed wejściem resztki ciekawego kamiennego zejścia. Wewnątrz rozkradziono właściwie wszystko co przedstawiało jakąś wartość i co można było wytargać ze ścian.
Dziś pałac to smutny widok i niestety takich miejsc na Ziemi Raciborskiej jest więcej: pałac w Strzybniku czy Czerwięcicach, choć i bywają perełki takie jak pałac w niedalekim Modzurowie. Jak ktoś lubi wycieczki śladami dawnych rezydencji to można z kilku takich miejsc stworzyć trasę po najbliższej okolicy.
Często bywa tak, że nawet nie wiemy co za zabytki posiadamy w najbliższej okolicy, że jak coś jest w ruinie to nie jest warte zobaczenia.
Na pewno fajnie jest widzieć to, co ładne i zadbane, bo to jest rozreklamowane. Myślę jednak, że warto zobaczyć też to, czego może niedługo już wcale nie być. Będziemy mieli szczęście, gdy jakiś obiekt pozostanie chociaż w formie trwałej ruiny, ale widząc niektóre budowle, to obawiam się, że nawet tyle szczęścia nie będą miały.
Niestety. To dotyczy pewnie i pałacu w Rudniku, bo styczniu 2019 zawaliła się część ściany nad wejściem i coś mi się widzi, że jego los jest już przesądzony.
Archiwalne zdjęcie dodano dzięki Fotopolska.eu
