Chorula
Chorula jest wsią leżącą przy drodze 423 wiodącej z Krapkowic do Opola. Najwcześniejsze wspomnienie o niej pochodzi z końca XIIIw kiedy w księdze łacińskiej wymieniono ją pod nazwą Chorulla wśród innych miejscowości płacących dziesięcinę.
Na początku kolejnego stulecia widniała jako Chorula villa. Później wrócono do wcześniejszej Chorulla, a po dojściu Hitlera do władzy zmieniono ją na Steinfurt.
W 2006r wieś obchodziła 700lecie istnienia.
Najwcześniej wymienionym właścicielem dóbr był Janusch von Szeraw, który sprzedał wieś w połowie XVw Hannosiwu von Chorula. Ze względu na to, że często zdarzało się iż posiadacze majątku przybierali od jego nazwy nazwisko, to nie wiadomo z jakiego rodu się wywodzili. Tu przypuszcza się jakoby należeli do rodu von Dobschütz. Następnie majątek dość często przechodził z rąk do rąk będąc głównie w rodzinie Chorula i wcześniejsze przypuszczenie może być trafne, bo w 1557r trafił do syna Laszlo Choruli- Jerzego von Dobschütz’a.
CIEKAWOSTKA
Wnuk wspomnianego wcześniej Jerzego- Jan, poślubił Zuzannę Beess, której ojciec był właścicielem dóbr w Lewinie. Jej brat Wilhelm był w posiadaniu majątku w Krowiarkach za Raciborzem i ów majątek Zuzanna wniosła do nowej rodziny najpewniej po śmierci brata. Rodzina von Beess ufundowała też w Krowiarkach drewniany dwór, który został następnie zastąpiony pięknym pałacem.
Zuzanna i Jan nie doczekali się męskiego potomka i tym sposobem wygasła część rodu von Dobschütz z Choruli. Wówczas część wsi nabył Krzysztof von Larisch i w rodzinie tej była ponad dwa stulecia. Od połowy XIXw odnotowano rodzinę Reil, którą uważa się za ostatnich właścicieli majątku w Choruli do końca II wojny światowej.
Rodzina von Dobschütz będąc właścicielem majątku w Choruli miała zapewne jakąś swoją siedzibę, ale niestety nie ma o niej żadnych informacji. Z kolei nieistniejący już pałac ufundowała najprawdopodobniej w 1684r rodzina von Larisch. Budowlę rozbudowano w XIXw, a w granicach dóbr znajdował się także folwark oraz park.
Pałac w Choruli był dwukondygnacyjny i podpiwniczony na planie prostokąta, pokryty mansardowym dachem ozdobionym bawolimi oczami. Uroku dodawała półkolista baszta umiejscowiona w jednym oraz kwadratowa wieżyczka w drugim narożniku. Pałac posiadał też werandę z balkonem wspartym kolumienkami.
Nie wiadomo w jakim stanie przetrwał II wojnę światową, ale gdy na tamte ziemie przyszli Czerwonoarmiści, rozszabrowali go i spalili. Po jej zakończeniu dobra znacjonalizowano i wszystko trafiło pod zarząd PGR.
Resztki pałacu można było jeszcze zobaczyć w latach 60tych minionego wieku, a na dobre zniknął z krajobrazu wsi w latach 70tych. Do dziś ostał się po nim kamienny mur, który niegdyś otaczał pałac, niszczejący park oraz zabudowania gospodarcze dawnego folwarku. Sam pałac można zobaczyć dziś jedynie na fotografiach udostępnionych dzięki Fotopolska.eu.