Mirosławice
Mniej więcej w połowie drogi między Świdnicą a Wrocławiem leżą Mirosławice. Wieś składa się z Mirosławic i leżących nad Czarną Wodą Mirosławiczek .
Mirosławiczki wspomniano pod nazwą Rosinthal już w 1264r przy okazji sprzedaży ziemi przez księcia Henryka III Białego pochodzącym z Wrocławia mieszczanom: Helvigowi de Boleslawotcz’owi oraz Dietmarowi Ruthenius’owi.
W 1370r wymienia się wieś Mirselwicz, późniejsze Mörschelwitz. Przez wieki często były to osobne majątki połączone w 1770r i wówczas wieś posiadała podwójną nazwę: Rosenthal-Mörschelwitz. W latach 1937-1945 miejscowość zwała się Rosenborn.
Na początku XVw bracia Heinemann i Opetz von Rosenthal sprzedali ją Nikelowi Mesenau’owi, po którym przypadła w spadku rodzinie von Zeschau.
W ciągu kolejnych wieków dość często zmieniali się właściciele i tamtejsze dobra trafiały do rodzin:
von Logau (1498-1570), von Schindel (1570-1593),von Zedlitz (1594-1602), von Sebbotendorf (1610-1658), von Pückler (1658-1688), von Kalckreuth (1688-1770).
W 1770r obie części wsi kupiła Helen Elizabeth von Zedlitz und Leipe i w rękach tej rodziny majątek nazwany Rosenthal – Mörschelwitz był do 1851r. Następnie trafił do Eugeniusza von Mutius’a i jego spadkobiercy byli ostatnimi przed II wojną światową właścicielami Mirosławic.
We wsi już w XVw stał zamek- siedziba wspomnianych w XVw braci von Rosenthal, który uległ zniszczeniu podczas pożaru z 1889r i przekształcony został w spichlerz.
Był nieużytkowany na długo przed zniszczeniem jakiego dokonał ogień.
Fundatorem pałacu w Mirosławicach była rodzina von Zedlitz-Leipe.
Trwającą dekadę budowę rozpoczęto w 1801r i zaprojektowali ją architekci W.Bode i G.Winkler. Klasycystyczną rezydencję rozbudowano w latach 1911-1913 dla rodziny von Mutius i wówczas budowla zyskała m.in.loggia. Składa się z dwukondygnacyjnej części głównej, do której przylegają pawilony połączone z korpusem parterowymi pawilonami. Całość pokrywają czterospadowe dachy. Główne wejście zdobią kolumny oraz płyta z inskrypcją po łacinie.
Za pałacem utworzono park krajobrazowy, do którego pałacowe wyjście prowadzi po dwustronnych schodach. Elewacje zdobią liczne detale architektoniczne: portale, gzymsy, płaskorzeźby stylizowane na starożytne przedstawiające lwy i gryfy.
Po II wojnie światowej, jak wszystkie majątki poniemieckie, tak i ten znacjonalizowano i oddano jak zwykle w zarząd PGR.
Obecnie jest własnością prywatną, a spotkany przypadkiem właściciel pozwolił mi sfotografować z zewnątrz swoją posiadłości. Przy pałacu znajdują się dawne zabudowania folwarczne utrzymane w bardzo dobrym stanie.
Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu
