Jordanów Śląski leży przy głównej drodze wiodącej z Wrocławia do Ząbkowic Śląskich. Pierwszy raz wspomniano wieś w 1282r przy okazji jej sprzedaży przez Franza z Tyńca Schulzowi Rembotho. Następnie pod nazwą Jordansmol, tłumaczoną jako młyn Jordana, w 1335r kiedy wymieniono tamtejszy kościół. Przez wieki widniała jako Jordansmul i Jordansmoel oraz Jordansmühl od 1783r aż do końca II wojny światowej.
Wśród właścicieli majątku rycerskiego w Jordanowie Śląskich odnotowano jeszcze w XIVw Wawrzyńca de Jordansmol, a następnie historia milczy aż do 1783r kiedy wymienia się Hansa grafa von Sandrasky’ego. Za jego czasu we wsi znajdował się folwark, szkoła, młyn oraz kościół ewangelicki.
Kolejnym w 1845r był Erdmann graf von Sandreczky-Sandraschuetz, do którego należała część majątku, bo w owym czasie wieś podzielona była na dwie części. W jednej znajdował się nieistniejący już dziś pałac, dwa folwarki, młyn wodny oraz należące do ewangelików: kościół, szkoła i wiatrak.
Ponadto w tej części majątku działała gorzelnia oraz browar. Ludność pracowała też w cegielni oraz zajmowała się hodowlą bydła i merynosów. Trudniła się też rzemiosłem, bo wymieniono w owym czasie aż 19 rzemieślników. Ciekawostką jest działająca wówczas mleczarnia będąca w czołówce jeśli chodzi o wielkość i nowoczesność.
Z kolei druga część wsi była w rękach Zakonu Jezuitów zwanych Braćmi Maltańskimi. Taki stan istniał do 1810r kiedy nastąpiła kasata majątków kościelnych.
Wśród kolejnych właścicieli wymieniono od 1862r rodzinę von Kriegsheim, a ostatnią wspomnianą z tej rodziny przed II wojną światową była panna Gizela. Ponadto doliczono się aż 11 właścicieli tamtejszych folwarków. Po ostatniej wojnie mieszkańcy niemieccy zostali wysiedleni.
Jeśli chodzi o pałac w Jordanowie Śląskim, to właściwie nie ma o nim żadnych informacji. Wiadomo, że jeszcze w czasie II wojny światowej miał się całkiem dobrze, a w jego sąsiedztwie działał folwark.
Można się jedynie domyślać jakie były jego powojenne dzieje- podzielił los wielu sobie podobnych i jedynym wspomnieniem po nim są dziś nieliczne fotografie udostępnione dzięki Fotopolska.eu.
W niewielkiej odległości od pałacu ostatni właściciele majątku ufundowali mauzoleum, po którym również nic nie pozostało. Obecnie niewielkie wzniesienie gdzie stał nosi nazwę „Pomnik”.
