Jadąc z Żywca do Bielska- Białej zjechałam z głównej drogi do Łodygowic, by zobaczyć tamtejszy dwór. Powstanie wsi datuje się na XIIIw kiedy to w miejscu zniszczonym podczas najazdu Tatarów osiedlili się w przeważającej części koloniści niemieccy.
Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1310r kiedy zwana była Ludwigsdorf, a później Długosz w swej Kronice wspomina wieś tę pod nazwą Ludygowycze.
Początkowo była to wieś książęca, którą nim minął XIIIw książę opolski podarował Cystersom z Rud.
CIEKAWOSTKA
Wieś mimo iż należała do Cystersów podlegała władzy książęcej – nie mogli oni czerpać ze swoich dóbr wszelkich korzyści, bo nie posiadali do tego prawa. Wiedli więc spory z księciem oświęcimskim o dochody i by temu zaradzić opat Mikołaj III kupił w 1445r tzw imunitety podatkowe i sądowe- odtąd Cystersi mieli prawo rozporządzać wszelkimi dochodami.
Ostatecznie w drugiej połowie XVw wieś sprzedana została Piotrowi Komorowskiemu- panu Ziemi Żywieckiej, która po jego śmierci podzielona została na trzy części trafiając do jego synów. Łodygowice należały odtąd do Mikołaja, który zadłużoną przez siebie wieś oddał Krzysztofowi Rarowskiemu w 1618r, którego dłużnikiem był. Tak powstało „ Państwo Łodygowickie”.
Dwór w Łodygowicach zwany potocznie „zamkiem” początkowo wyglądał zupełnie inaczej. Komorowski będąc panem tamtejszych dóbr postawił we wsi drewniany dwór, który trafił w ręce wspomnianego Rarowskiego Krzysztofa. Ten nie cieszył się własnością zbyt długo i sprzedał czy zamienił się nim z Jerzym Zbaraskim, który w miejscu szesnastowiecznej budowli zaczął stawiać w 1629r murowaną rezydencję.
Nie zdążył dokończyć budowy umierając w 1631r i zadanie to dokończył kolejny właściciel Łodygowic- Stanisław Warszycki. Powstała murowana warownia otoczona murem, fosą oraz wałem pełniąc w tamtych niepewnych czasach rolę granicznej fortyfikacji stawiając skuteczny opór Szwedom podczas wojny 30stoletniej.
CIEKAWOSTKA
Mieszkańcy Łodygowic podczas wspomnianej wojny wsławili się ogromnym męstwem i odwagą w walce. Przy okazji zamku w Czorsztynie wspomniałam historię niejakiego Napierskiego, który przejął zamek Wronin. To właśnie z Łodygowic wyruszyła przeciwko niemu grupa walecznych pod wodzą proboszcza Kaszkowica zwanego Kądziołką, którzy zdobyli czorsztyńską warownię i pojmali buntownika. Innym razem waleczni Łodygowiczanie wypędzili Szwedów z Oświęcimia. 
Z kolei Stanisław Warszycki będąc kasztelanem krakowskim podczas Potopu Szwedzkiego w dowód wierności królowi polskiemu podarował 12 dział do obrony Częstochowy i gdy dokończył w 1681r w Pilicy został pochowany w jasnogórskiej kaplicy.
Kolejnym właścicielem majątku został syn Stanisława- Jan Kazimierz Warszycki, po którego śmierci przeszedł on pod zarząd wdowy.
Majątek zaczął podupadać do czego przyczyniły się waśnie o ziemie, sądy oraz zajazdy i taki trafił w 1773r do Ignacego Kalinowskiego. Dzięki niemu stan dóbr uległ poprawie. Podczas rozbiorów Łodygowice trafiły do Galicji a kolejną spadkobierczynią została Honorata Marcelina Borzęcka sprzedając wszystko w 1840r księciu pszczyńskiemu. 
Gdy ten w przeciągu roku zmarł dziedziczką majątku została hrabina Charlotta Hochberg Furstenstein pozbywając się go nim minęła dekada.
Do 1866r Łodygowice miały kilku właścicieli i kupione zostały przez Klementynę Primovesi de Weber, której córka wyszła za Adolfa Clobusa- austriackiego majora.
W tym czasie dwór obronny został przebudowany tracąc cechy obronne- zmieniono dach, powstał balkon, arkady wejściowe i zmianie uległy również wnętrza. Dawne fortyfikacje częściowo rozebrano, wały przerobiono na stawy i założono ogród, gdzie zobaczyć można było pawie czy bażanty.
Do dworu dobudowano szklaną oranżerię, która odnowiona pozostała do dziś.Z piątki ich dzieci Łodygowice otrzymał Otto, w którego rękach były one do śmierci w 1943r.
Niestety w latach 30tych dwór i jego otoczenie zostało zaniedbane a gdy wybuchła II wojna światowa jego właściciel nie podpisał volkslisty za co został pozbawiony majątku. Ponadto władze niemieckie urządziły w dworze sztab.
Po wojnie zniknęło wyposażenie dworu, majątek został w części rozparcelowany a w części stał się w 1956r własnością skarbu państwa i urządzono tam urząd oraz szkołę rolniczą działająca do połowy lat 70tych. W latach 90tych XXw dwór w Łodygowicach stał się własnością gminy i działała w nim: biblioteka, Ośrodek Kultury, galeryjka z kawiarnią oraz siedzibę miał w nim Światowy Związek Żołnierzy AK i Związek Nauczycielstwa Polskiego.
W 2014r dwór wyremontowano i dziś mieści się w nim m.in. Urząd Stanu Cywilnego.
Archiwalne zdjecie udostępniono dzięki fotopolska.eu
