Jadąc z Żywca do Bielska- Białej zjechałam z głównej drogi do Łodygowic, by zobaczyć tamtejszy dwór. Powstanie wsi datuje się na XIIIw kiedy to w miejscu zniszczonym podczas najazdu Tatarów osiedlili się w przeważającej części koloniści niemieccy.
Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1310r kiedy zwana była Ludwigsdorf, a później Długosz w swej Kronice wspomina wieś tę pod nazwą Ludygowycze.
Początkowo była to wieś książęca, którą nim minął XIIIw książę opolski podarował Cystersom z Rud.
CIEKAWOSTKA
Wieś mimo iż należała do Cystersów podlegała władzy książęcej- nie mogli oni czerpać ze swoich dóbr wszelkich korzyści, bo nie posiadali do tego prawa. Wiedli więc spory z księciem oświęcimskim o dochody i by temu zaradzić opat Mikołaj III kupił w 1445r tzw. imunitety podatkowe i sądowe. Odtąd Cystersi mieli prawo rozporządzać wszelkimi dochodami.
Ostatecznie w drugiej połowie XVw wieś sprzedana została Piotrowi Komorowskiemu- panu Ziemi Żywieckiej, która po jego śmierci podzielona została na trzy części trafiając do jego synów. Łodygowice należały odtąd do Mikołaja, który zadłużoną przez siebie wieś jako dłużnik oddał Krzysztofowi Rarowskiemu w 1618r.
Tak powstało „Państwo Łodygowickie”.
Dwór w Łodygowicach zwany potocznie „zamkiem” początkowo wyglądał zupełnie inaczej. Komorowski będąc panem tamtejszych dóbr postawił we wsi drewniany dwór, który trafił w ręce wspomnianego Rarowskiego Krzysztofa. Ten nie cieszył się własnością zbyt długo i sprzedał czy zamienił się nim z Jerzym Zbaraskim, który w miejscu szesnastowiecznej budowli zaczął stawiać w 1629r murowaną rezydencję.
Nie zdążył dokończyć budowy umierając w 1631r i zadanie to wypełnił kolejny właściciel Łodygowic- Stanisław Warszycki. Powstała murowana warownia otoczona murem, fosą oraz wałem pełniąc w tamtych niepewnych czasach rolę granicznej fortyfikacji, stawiając skuteczny opór Szwedom podczas wojny 30stoletniej.
CIEKAWOSTKA
Mieszkańcy Łodygowic podczas wspomnianej wojny wsławili się ogromnym męstwem i odwagą w walce. Przy okazji zamku w Czorsztynie wspomniałam historię niejakiego Napierskiego, który przejął zamek Wronin. To właśnie z Łodygowic wyruszyła przeciwko niemu grupa walecznych pod wodzą proboszcza Kaszkowica zwanego Kądziołką, którzy zdobyli czorsztyńską warownię i pojmali buntownika. Innym razem waleczni Łodygowiczanie wypędzili Szwedów z Oświęcimia. 
Z kolei Stanisław Warszycki będąc kasztelanem krakowskim podczas Potopu Szwedzkiego w dowód wierności królowi polskiemu podarował 12 dział do obrony Częstochowy i gdy dokończył w 1681r w Pilicy został pochowany w jasnogórskiej kaplicy.
Kolejnym właścicielem majątku został syn Stanisława- Jan Kazimierz Warszycki, po którego śmierci przeszedł on pod zarząd wdowy.
Majątek zaczął podupadać do czego przyczyniły się waśnie o ziemie, sądy oraz zajazdy i taki trafił w 1773r do Ignacego Kalinowskiego. Dzięki niemu stan dóbr uległ poprawie. Podczas rozbiorów Łodygowice trafiły do Galicji, a kolejną spadkobierczynią została Honorata Marcelina Borzęcka sprzedając wszystko w 1840r księciu pszczyńskiemu. 
Gdy ten w przeciągu roku zmarł dziedziczką majątku została hrabina Charlotta Hochberg Furstenstein pozbywając się go nim minęła dekada.
Do 1866r Łodygowice miały kilku właścicieli i kupione zostały przez Klementynę Primovesi de Weber, której córka wyszła za Adolfa Clobusa- austriackiego majora.
W tym czasie dwór obronny został przebudowany tracąc cechy obronne- zmieniono dach, powstał balkon, arkady wejściowe i zmianie uległy również wnętrza. Dawne fortyfikacje częściowo rozebrano, wały przerobiono na stawy i założono ogród, gdzie zobaczyć można było pawie czy bażanty.
Do dworu dobudowano szklaną oranżerię, która odnowiona pozostała do dziś.Z piątki ich dzieci Łodygowice otrzymał Otto, w którego rękach były one do śmierci w 1943r.
Niestety w latach 30tych dwór i jego otoczenie zostało zaniedbane a gdy wybuchła II wojna światowa jego właściciel nie podpisał volkslisty za co został pozbawiony majątku. Ponadto władze niemieckie urządziły w dworze sztab.
Po wojnie zniknęło wyposażenie dworu, majątek został w części rozparcelowany, a w części stał się w 1956r własnością Skarbu Państwa. Urządzono tam urząd oraz szkołę rolniczą działająca do połowy lat 70tych. W latach 90tych XXw stał się własnością gminy i działała w nim: biblioteka, Ośrodek Kultury, galeryjka z kawiarnią oraz siedzibę miał w nim Światowy Związek Żołnierzy AK i Związek Nauczycielstwa Polskiego.
W 2014r dwór wyremontowano i dziś mieści się w nim m.in. Urząd Stanu Cywilnego.
Archiwalne zdjecie udostępniono dzięki fotopolska.eu
