Kraj: Niemcy
Kraj Związkowy : Nadrenia-Palatynat
Niedaleko zamku Eltz, między miejscowościami Roes i Pillig, na niewielkim wzniesieniu nad wodospadem na rzece Elsbach stoi zamek Pyrmont- Burg Pyrmont.
To kolejna warownia w górach Eifel.
Jej fundatorem z końcem XIIw był Cuno z Schönburg, po którym dziedziczył syn Cuno II. Jako pierwszy z rodu zaczął zwać siebie „Panem Pyrmontu”, co zostało przyjęte i stosowane przez kolejnych przedstawicieli.
Pierwsza wzmianka w dokumentach o tym zamku pochodzi z 1225r. Z kolejnej dowiadujemy się, że Cuno VI zapisał w swoim testamencie, w 1441r, podział między swoich trzech zwaśnionych synów tego, co po sobie zostawi łącznie z zamkiem Pyrmont. W ten sposób chciał, by podzielone części były dziedziczone. Bracia: Henryk VI, Jan oraz Fryderyk i tak nie do końca dostosowali się do woli rodzica.
W drugiej połowie XVw najstarszy z braci otrzymał z rąk cesarza tytuł barona. Po nim Pyrmont przypadł córce, która wychodząc za Filipa Eltz wzniosła go w wianie do tej rodziny. Tu też nie obyło się bez sporów o majątek.
Wśród kolejnych właścicieli odnotowano rodzinę Waldboot z Bassenheim, która nim powtórnie weszła we władanie zamkiem w 1710r, musiała na to poczekać 15lat, bo od 1695r był on w rękach elektoratu z Trewiru. Waldbott’owie podjęli się w 1712r iprzebudowy swojej średniowiecznej siedziby we wspaniały zamek. Wówczas zabudowania mieszkalne zyskało trzecią kondygnację, a małe okna zastąpiono dużymi.
Zamku nie oszczędziły nieszczęścia. To z czasów Rewolucji Francuskiej, z 1789r skutkowało zniszczeniem częściowym warowni przez wojska francuskie.
Było to spowodowane tym, że z Francji uciekali możni do swoich posiadłości nad Renem. Tego nie darowało wojsko francuskie, które i tak prędzej czy później zajęło te dobra uznając je za swoją własność narodową. Następnie wystawiano je na licytację i tym sposobem trafiały do tego, kto da więcej.
Taki też los spotkał zamek Pyrmont, który zlicytowano w 1810r.
Warownia trafiła wówczas do pochodzącego z Münstermaifeld Franza Severusa Weckbecker’a. Ten w niedługim czasie spieniężył swoją własność i tym sposobem w 1818r trafił do hrabiego Friedrich Waldbott von Bassenheim. Po nim dziedziczył syn Hugo, który niestety zmuszony został do zlicytowania majątku w 1862r.
Niszczejący zamek miał potem jeszcze kilku właścicieli, z których żaden nie podjął się jego odbudowy. Podobnie też zabrakło środków na ten cel architektowi Franzowi Krause’mu, który w 1912r tylko część zamku doprowadził do stanu nadającego się do zamieszkania. Była to ostatnia renowacja przed II wojną światową.
Nie wiadomo co działo się z zamkiem w trakcie jej trwania, bo kolejne informacje pochodzą dopiero z 1963r. Wówczas, to co pozostało po dawnej warowni kupiły osoby prywatne i przystąpiono najpierw do zabezpieczenia budowli, a następnie do stopniowej odbudowy.
Trochę czasu i wiele środków później, został on udostępniony dla zwiedzających. W dużej części przywrócono podobno wnętrzom ich dawny wygląd.
Zamek Pyrmont jest budowlą na planie czworoboku.
Już z dala widać górującą nad nim prawie 25ciometrową wieżę będącą niegdyś miejscem obrony, a dziś punktem widokowym. Z czasem dobudowano do niej budynek mieszkalny tzw. palatium ze sporym holem na parterze, z którego można było się dostać nie tylko do sali gościnnej, ale i do komnat.
Tam też mieściła się kuchnia.
Na niewielkim dziedzińcu znajduje się głęboka na prawie 50m studnia. Wszystko to składa się na przedzamcze wewnętrzne. Poniżej umiejscowiono przedzamcze zewnętrzne oraz niewielki budynek- psiarnię, po którego bokach postawiono wieżyczki.
Przy, a raczej pod zamkiem założono w XVIIIw ogród ze stawem, który istnieje do dziś. Podobno niegdyś na zamkowym zboczu uprawiano winnice.