Luboradz to wieś niedaleko Jawora. Wymieniona została w kronice łacińskiej, w 1295r jako Loboratz, choć pierwsza wzmianka pochodzi z 1203r kiedy zwała się Luboratz.
Pałac w Luboradzu został zbudowany w XVIw. Początkowo miał być dworem obronnym, ale w latach 1681-1686 poddany został gruntownej przebudowie i stał się potężnym barokowym pałacem. Był odrestaurowany w XIXw i remontowany w 1961r. Został częściowo zrujnowany , a obecnie prowadzone są prace remontowe. Jest niedostępny do zwiedzania.
Budowla posiada dwie kondygnacje.Nad wejściem od strony dziedzińca zachowała się tarcza herbowa.
Gdzieniegdzie widoczne są pozostałości ozdób sgraffitowych.
Wewnątrz znajduje się sala balowa z portretami właścicieli pałacu z końca XVIIw oraz w niektórych pomieszczeniach malowane stropy belkowe. Niestety…nie było mi dane to zobaczyć i uwiecznić na zdjęciach.
Obiekt przez lata był wielokrotnie przebudowywany,co sprawiło,że choć z zewnątrz posiadał tradycyjny wygląd, to wewnątrz zadziwiał rozmiarami niespotykanymi dotąd na Śląsku. 
Najstarsza część wznoszona była przez von Bock’ów od 1506r.
W połowie XVIIw dobra tamtejsze kupił Otto von Nostitz.
Był on przedstawicielem śląskiego, katolickiego rodu, który jak wielu w tamtych czasach przejął protestanckie własności po ich klęsce w wojnie 30-letniej. Ród ten był w posiadaniu dóbr w Luboradzu przez prawie 300lat.
To wówczas pałac przeszedł największą barokową rozbudowę i wówczas przeżywał czas swojej świetności.
Otto będąc starostą Księstwa Świdnicko- Jaworskiego dodał do XVI-wiecznego skrzydła trakt, który mieścił sale reprezentacyjne.
Gdy Otto zmarł, dobra przejął jego syn Christoph Wazlaw i wówczas nastał dla pałacu czas prawdziwego dobrobytu..
Był człowiekiem wykształconym, a poza tym zbierał dzieła sztuki i był miłośnikiem ksiąg.
W 1680r rozpoczęto rozbudowę i modernizację pałacu trwającą prawie dwie dekady. Sprowadzony włoski architekt Antonio Domenic Rossi wybudował w miejscu starej kaplicy nową, eliptyczną, będąca jedną z najnowocześniejszych na tamtym terenie. Dobudowano wówczas nowe skrzydło, do którego przylegała.
W kolejnych latach 1686- 1712 postanowiono zbudować reprezentacyjne pomieszczenia, których wystrój miał uświetnić fundatora i jego ród. 
Na ciąg tych pomieszczeń składały się: wielka sala balowa, przylegająca do niej jadalnia i przedsionek, który łączyły schody z pokojami II pietra.
Znajdowała się tam też biblioteka, którą łączyły z ogrodem schody, gabinet pana domu i wielki hol obejmujący wszystkie trzy piętra, posiadający reprezentacyjną klatkę schodową. Można sobie to tylko wyobrazić. Wnętrza zdobione były malowidłami.
Pałac był zamieszkiwany do 1945r i mimo, że działania wojenne nie dokonały znaczących zniszczeń, to po wojnie był zaniedbywany przez jego użytkowników, głównie przez PGR. Wykonywano wprawdzie jakieś remonty w 1961r, ale pałac mimo to niszczał. Obecnie posiada właściciela, na którego zlecenie wykonywane są prace renowacyjne.
Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu.
Archiwalne zdjęcia udostępniono dzięki Fotopolska.eu, zaś akwarela jest dziełem A.Woźniaka.
