Na południe od Zgorzelca, blisko czeskiej granicy, nad rzeką Czerwona Woda leżyRadzimów. Najwcześniej wspomnianą nazwą odnotowaną w XIVw była Baldramstorff. Później występowała jako Belmsdorf (XVIw) i Bellmannsdorf od XVIIw aż do końca II wojny światowej. Nim otrzymała obecną nazwę, przez krótki czas widniała jako Lisice.
Na początku XVw stała się własnością rodu von Gersdorf. W 1540r podzielono ją na dwie części tworząc Radzimów Górny- Ober Bellmannsdorf i Dolny- Nieder Bermnnsdorf.
CIEKAWOSTKA
W XVw rycerze burgrabiów von Dohn z niedalekiego zamku Czocha często najeżdżali Radzimów nie tylko plądrując wieś, ale i niszcząc ją. Wojna 30stoletnia również jej nie oszczędziła- tym razem grabiły ją wojska toczące z sobą walki.
Wśród właścicieli dolnej części majątku odnotowano: ród von Salz, Kacpra von Nostitz’a, rodzinę von Gersdorf. Obie części na krótko połączono w 1781r dzięki nowemu nabywcy obu majątków- Karolowi Wilhelmowi von Fehrentheil-Gruppenberg’owi. Gdy jednak zmarł, na powrót jego własność rozdzielono i wówczas jedna część należała do rodziny Bissing.
W XIXw w majątkach w Radzimowie znajdowały się 4 młyny wodne, tartak, cegielnia, kościół, mleczarnia i browar. Ludność prócz pracy na roli trudniła się tkactwem. Wydobywano także torf, a przed II wojną światową zatrudnienie dawała fabryka chusteczek oraz ferma srebrnych lisów.
Zarówno w majątku górnym jak i dolnym istniały niegdyś pałacyki, po których nie ma już śladu. Nie wiadomo dla kogo powstały, jakie były ich losy i w jakim stanie przetrwały ostatnią wojnę.
Oba zostały zlikwidowane po jej zakończeniu i dziś możemy je zobaczyć jedynie dzięki fotografiom udostępnionym przez Fotopolska.eu.
Nie ma też śladu po kościele ewangelickim, który służył wiernym już w 1346r. W XVIIw gruntownie go przebudowano i dzięki temu zyskał wieżę. Niestety, w kolejnym stuleciu upodobały go sobie burze, podczas których kilka razy uderzały w niego pioruny i po kolejnym został rozebrany w 1803r. Budowę istniejącej do dziś świątyni rozpoczęto rok później i ukończono ją w 1806r. W ten kościół również uderzył piorun, który w 1837r pozostawił po sobie jedną ofiarę śmiertelną i kilkunastu ogłuszonych wiernych.