Na północ od Oleśnicy, niedaleko Twardogóry leży Grabowno Wielkie– Groß Graben- wieś wspomniana pierwszy raz już w 1223r. Jej nazwa podobno nawiązuje do grabów- drzew porastających tamten teren.
Najwcześniej wymienionym jej właścicielem był w 1423r Franz von Grabow. Później odnotowani zostali: Georg Tschambor (1504); Heinrich Dzialosch (1572-1582), po którym dziedziczyli synowie; Hans von Strachwitz (1601) oraz rodziny: von Pfintzig, von Prittwitz (jeszcze w XVIIw), von Gladitz (1717).
W latach 40tych XVIIIw majątek włączono do dóbr książąt z Oleśnicy. Wśród kolejnych właścicieli wymieniono: von Tschirsky’ch do 1845r oraz Wilhelma Grocht’a, po którym ponownie Grabowo Wielki stało się własnością książąt oleśnickich. W 1884r trafiło w spadku do króla saskiego Alberta I i odtąd oddawane było w ręce dzierżawców. Taka sytuacja utrzymywała się aż do około 1930r kiedy to dzierżawiący dobra Arthur Stephan wykupił część książęcych dóbr. Był ostatnim prywatnym przed końcem II wojny światowej właścicielem dworu.
Nim zakończyła się II wojna światowa, już w styczniu 1945r do wsi weszli Rosjanie, którzy opuścili ją dopiero w kwietniu. Wszystko trafiło następnie pod zarząd Polski i zostało znacjonalizowane.
Nieistniejący dwór w Grabownie Wielkim stanął podobno u schyłku XVIIw. Barokową, dwukondygnacyjną budowlę na planie prostokąta pokrywał wysoki dach mansardowy. Umieszczony w centrum ganek zdobił balkon. II wojnę przetrwał w dobrym stanie, skoro po jej zakończeniu działa w nim szkoła. Nie dbano o remonty i powoli dwór zaczął podupadać. Od 1979r stał opuszczony niszczejąc mimo, że wpisano go w 1990r do rejestru zabytków. W przeciągu pieciu lat zawaliła się jego część i podjęto decyzję o rozbiórce.
W 1996r wysadzono go w powietrze zostawiając fundamenty i piwnice. Do dziś pozarastane są prócz pozostałości zaniedbanego parku i ruin zabudowań dawnego folwaku oraz nielicznych zdjęć udostępnionuych dzięki Fotopolska.eu jedyną pamiątką po dawnym dworze.