Cesarzowice na Dolnym Śląsku to kolejne miejsce z nieistniejącym już pałace. Wieś z niemiecka zwana Zieserwitz, sięgająca średniowiecza, leży w połowie drogi między Wrocławiem a Legnicą.
Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1155r kiedy zwała się Ciceuici. Nim w 1743r otrzymała niemiecką nazwę występowała jako: Scizerowici, Scisserowe (XIIIw), Cezarowicz, Czesarowicz (XIVw) oraz Czesirwitrz w kolejnym stuleciu.
Niewiele wiadomo o właścicielach majątku, ale na początku XIIIw tamtejsza parafia podlegała Opactwu z Lubiąża. Pierwszym pewnym wymienionym jest dopiero Johann von Elsner, który w 1782r otrzymał Cesarzowice w spadku. Jemu również przypisuje się ufundowanie pałacu i założenie przy nim parku.
Pałac w Cesarzowicach był klasycystyczną, dwukondygnacyjną budowlą wzniesioną na planie prostokąta nakrytą mansardowym dachem. Do głównego wejścia z portykiem wiodła droga przez kamienny mostek utworzony nad fosą. Przy pałacu znajdował się spory park krajobrazowy oraz założony w XIXw folwark, którego budynki: gospodarcze, mieszkalne i oficyna oplatały trzy dziedzińce.
CIEKAWOSTKA
W pozostałościach po parku rośnie platan Cesarz. Drzewo w 2015r zajęło IV miejsce w plebiscycie na Drzewo Roku na terenie Polski. Podanie mówi, że Napoleon zatrzymał się pod nim na odpoczynek, gdy w 1813r udawał się do Pielaszkowic, by podpisać rozejm z wojskami Prus i Rosji, wyczerpanymi walkami z wojskami napoleońskimi. Najpierw na parafii w Udaninie francuski generał hrabia Caulaincourt książę Vincenzy podpisał 1 czerwca z pruskim generałem Kleist’em i rosyjskim hrabią Schuwalow’em 36godzinne zawieszenie broni.
Następnie w pałacu Buddenbrock’ów w Pielaszkowicach 4 czerwca zawarto rozejm mający obowiązywać do 20 lipca, który następnie przedłużono do 10 sierpnia. Okazało się, że nie było to dobre posunięcie, bo pozwoliło ono wrogowi na wzmocnienie sił. Prusy przy pomocy Rosji, Austrii i Szwecji w przeciągu kilku miesięcy podwoiły liczbę wojska, czego skutkiem była przegrana Napoleona w Bitwie pod Lipskiem, w październiku tego samego roku.
Nie wiadomo nic o losach pałacu przed, w trakcie, jak i po II wojnie światowej oraz kiedy na dobre stał się wspomnieniem. Do dziś pozostało niewiele fotografii oraz litografia Dunckera przypominające jego wygląd udostępnione dzięki Fotopolska.eu. Park też już nie przypomina dawnej świetności, podobnie zresztą jak zaniedbane zabudowania folwarczne.