…Działo się to za czasów Bolesława Krzywoustego. Panem zamku był Skarbimir, człowiek bogaty, waleczny i oddany królowi oraz ojczyźnie. Lata mijały mu na wyprawach wojennych i nie ożenił się. W niedalekiej warowni mieszkała jego siostra, która samotnie wychowywała córkę i będąc na łożu śmierci poprosiła brata, by po jej śmierci zaopiekował się siostrzenicą do momentu, kiedy stanie się pełnoletnia i będzie mogła poślubić rycerza Piotra Szczebrzyca.
Dziewczyna była ładna i to w niej Skarbimir zakochał się i zaraz na drugi dzień po pogrzebie siostry poprosił dziewczynę o rękę. Usłyszawszy odmowę porwał ją oraz jej narzeczonego. Umieścił ich w swym zamku: dziewczynę w baszcie w najpiękniejszych komnatach, a rycerza wtrącił do lochu. Ponadto zagroził siostrzenicy, że jeżeli nie wyjdzie za niego, to zabije jej ukochanego.
Wieść o haniebnym występku dotarła do króla, który ruszył na zamek. Widząc królewskie wojska, Skarbimir czym prędzej postanowił zabić rycerza i poślubić dziewczynę, ale nie zdążył. Twierdza została zdobyta, a jego pojmano i na rozkaz króla wyłupiono mu oczy. Władca odebrał mu majątek i pozbawił praw oraz godności. Szczęśliwa para wzięła ślub i zamieszkała na zamku, który stał się ich własnością.
Takie podanie krąży o zamku w Ojcowie. Potwierdzony jest w źródłach historycznych fakt stłumienia buntu wojewody Skarbimira przez księcia w 1117r.
Ojców– wieś na Szlaku Orlich Gniazd, leżąca w Dolinie Prądnika, niecałe 30km na północ od Krakowa. Początkowo, przy zamku istniała osada, wspomniana już w 1370r. Późniejsza miejscowość letniskowa z końcem XIXw stała się uzdrowiskową, co oficjalnie uznano w 1924r.
Zamek wybudowano w XIVw na szczycie 36-metrowej skały. Badania archeologiczne potwierdziły, że w miejscu dzisiejszych ruin istniał drewniano- ziemny gród, którego budowa datowana jest po 1354r. Powstał z polecenia króla Kazimierza Wielkiego i to on nadał mu nazwę Ociec lub Oczecz na cześć swego ojca Władysława Łokietka. Pierwsze wzmianki w dokumentach pochodzą z 1370r i wymieniono w nich pierwszego burgrabiego zamku o imieniu Zakilka. Z 1397r zachowała się wieża zamkowa i gotycki przejazd w bramie zamkowej.
Za czasów Władysława Jagiełły zamek w Ojcowie oddany był w dzierżawę Janowi de Kozcow. Po nim dzierżawili go: Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały (1404-1406), Jan Mężyk z Dąbrowy (1406-1437), Mikołaj z Balic i Ossolina (1440-1459) oraz Zbigniew z Wodzisławia herbu Zadora (1485-1497), Adam Wodzisławski, Jan Boner (1515-1523), Andrzej Tęczyński (1525-1536).
Po 1536r właścicielką zamku była królowa Bona, która wyjeżdżając do Włoch przekazała go Mikołajowi Płazie z Mstyczowa. W 1587r warownią władał Piotr Myszkowski, a po nim jego syn, który sprzedał zrujnowany zamek w 1619r Mikołajowi Korycińskiemu z Pilicy. Ten wyremontował go i dobudował na ruinie dawnego gotyckiego zamku nowy budynek. Ponadto ozdobił go polichromią, marmurami i rzeźbami. Jemu to właśnie sejm przyznał w 1633r zwrot wydatków jakie poniósł w związku z wyremontowanie tak ważnej dla obronności kraju ojcowskiej warowni.
Podczas Potopu Szwedzkiego zamek nie został zniszczony, a Szwedzi urządzili w nim magazyn broni i żywności. Od 1676r zmieniali się jego właściciele i w 1802r stał opuszczony.
Stan zamku pogorszył się dodatkowo w czasie rozbiorów Polski i taki w 1829r kupił od rządu rosyjskiego Konstanty Wolicki. Rozebrał mury, które groziły zawaleniem. Pozostała wtedy ośmioboczna wieża, brama wjazdowa i mury obwodowe.
W 1835r resztki ojcowskiego zamku kupił na licytacji Wojciech Prendowski. Zatrudnił architekta Franciszka Lancie, ale jego projekt nie został zrealizowany. Prendowski zbudował karczmę z resztek murów, browar i inne budynki. Pozostawił wszystko synowi, który na zamku nie mieszkał, a jedynie odnowił basztę nadając jej inny wygląd.
Kolejnymi właścicielami byli Przeździeccy i Krasińscy. Również projekt odbudowy zamku jaki chciał wprowadzić w życie Krasiński nie został zrealizowany. Ten jedynie odnowił bramę i obniżył o prawie 6 metrów zniszczone górne partie wieży głównej, którą chciał odbudować.
Renowację wieży przeprowadzono w latach 80tych XXw i urządzono w niej ekspozycję opowiadająca historię zamku.
W 2006r rozpoczęto w zamku prace archeologiczne i zabezpieczające.
Z dawnego zamku do dzisiejszych czasów pozostało niewiele: brama, wieża, studnia oraz resztki murów. Po przejściu przez bramę wchodzi się na rozległy dziedziniec, na którego południowej stronie widać resztki murów kaplicy zamkowej. Na środku dziedzińca znajduje się głęboka na 40 m studnia, sięgająca poziomu Prądnika.
Warto go odwiedzić przy okazji pobytu w Pieskowej Skale, bo to ciekawe miejsce, a poza tym by zobaczyć kontrast jakim jest on dla wymuskanej rezydencji w Pieskowej Skale.
Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu.
