zamek Mirów

 

…W dawnych czasach, w dwóch sąsiadujących z sobą zamkach mieszkali dwaj bracia bliźniacy. Łączyła ich zgoda i przyjaźń, odwiedzali się, razem urządzali uczty oraz polowania. Nawet razem wyjeżdżali na wojenne wyprawy, z których zawsze wracali z wozami wypełnionymi bogactwem. Nim też dzielili się sprawiedliwie: pół na pół. Posiadali tak wielkie bogactwo, że postanowili między swoimi zamkami wykopać przejście, które łączyło ich przepastne, zamkowe piwnice ze skarbami. Lochy miast przestępców wypełnione były skrzyniami ze złotem i wszelkim bogactwem. Wieść niesie, że kosztowności owych strzegła czarownica, której wzrok porażał każdego, kto śmiałby sięgnąć po nie swoją własność. Okoliczna ludność żyła również w zgodzie i dostatku. Pewnego razu zdarzyło się tak, że tylko jeden z braci wyruszył na wojnę. Nie wracał rok…drugi…
 
Nie było o nim żadnej wieści, aż pewnego dnia powrócił obładowany łupami i przywiózł z sobą również brankę. Była nią księżniczka niezwykłej urody. Postanowił ją poślubić, ale kobieta oczarowała jego brata, który zakochał się w niej ledwie ja ujrzawszy. Wieczorem na zamku odbyła się uczta oraz sprawiedliwy podział łupów i tu wystąpił problem, bo jak tu podzielić się branką??
Rzucili więc o nią los i tym sposobem trafiła się temu z braci, który ją przywiózł. Została jego żoną, ale i ona zakochała się nie w tym młodzieńcu, za którego wyszła. Kochankowie spotykali się potajemnie, ale romansu nie udało się ukryć. Mąż uwięził niewierną żonę w piwnicy, ale to nie stanowiło przeszkody by odwiedzał ją pan drugiego zamku dzięki podziemnemu przejściu. Niestety, tam nakrył ich zdradzany mąż i wściekły zabił brata mieczem, a żonę żywcem zamurował. Jej duch ukazuje się na zamkowym balkonie i macha chusteczką w kierunku pobliskiego zamku…

 
Ta wspólna legenda dotyczy dwóch sąsiadujących z sobą zamków Jury: w Mirowie i Bobolicach i wg legendy, to pan Bobolic zabił mieczem swego brat, który władał Mirowem. Właśnie od tego zamku zacznę, bo jest on piękną i tajemniczą ruiną, a zamek w Bobolicach został przywrócony do czasów swojej świetności.

Zamek Mirów , a właściwie jego ruina, stoi pośród tzw. Skał Mirowskich. Do dzisiejszych czasów ocalała górna i fragment dolnej części zamku. W murach można dojrzeć gotyckie okna i otwory strzelnicze. Nie zachował się dawny wjazd do zamku oraz mury obwodowe. Ruina jest niedostępna od wewnątrz, gdyż jest własnością prywatną i prowadzone są tam prace konserwacyjne, ale widok zewnętrznej części zamku i tak robi duże wrażenie.

Jego historia sięga czasów Kazimierza Wielkiego, czyli połowy XIVw. Jak wiele zamków Jury Krakowsko- Częstochowskiej, tak i w miejscu tego zamku istniała drewniano- ziemna budowla. Następnie była to warownia, która razem z pobliskim zamkiem w Bobolicach weszła w skład Szlaku Orlich Gniazd. Jednak ze strażnicy stała się w krótkim czasie pięknym, dużym zamkiem.
 
 
 
 
 
W 1370r stał się lennem księcia opolskiego Władysława i gdy okazało się, że spiskuje on z wrogami państwa polskiego, Jagiełło siłą odebrał mu zamek i ziemie. Po koniec XIVw pojawił się pierwszy prywatny właściciel Mirowa- Krystyn I z Koziegłów, który był starostą bydgoskim i łowczym królewskim oraz kasztelanem sądeckim.

W 1442r zamek w Mirowie stał się własnością Piotra z Bnina, który podobno przejął go siłą, ale to on rozpoczął jego rozbudowę. Po nim prace kontynuowali kolejni panowie na Mirowie- Myszkowscy. Oni to przenieśli tam swoja siedzibę rodową. To wówczas zamek podwyższono i dostawiono wieżę mieszkalną. Jednak ograniczone możliwości rozbudowy sprawiły, że przenieśli się do wygodniejszej siedziby, a zamek trafił się Piotrowi korycińskiemu, a po nim rodzinie Męcińskich.

Trzy lata później kupił go Jan Hińcza z Rogowa, którego żona- Dorota Koziegłowska troszczyła się o zamek jak mało kto, spędziwszy w nim 40lat. Z jej inicjatywy wykonano rozbudowę i remonty. Po śmierci jej męża zamek przejęli krewni Kobylińscy, ale w krótkim czasie sprzedali go Piotrowi Myszkowskiemu, choć w testamencie zapisany został Janowi z Giebułtowa. Pokrzywdzony prawowity właściciel najechał Mirów, ale zyskał jedynie odszkodowanie i nawet sąd nic nie pomógł w wyegzekwowaniu testamentu.

Wraz z nastaniem XVIw ustały spory majątkowe i zamek w Mirowie stał się siedzibą rodu Myszkowskich.
 
 
 
Wówczas zamek został ponownie rozbudowany: dobudowano dwa piętra części mieszkalnej i podwyższono wieżę, która stała się główną częścią mieszkalną zamku. Wtedy to powstał tzw zamek dolny połączony z wieżą murem. W połowie XVIw niejaki Hieronim Mieszkowski sprawił, ze zamek w Mirowie stał się ośrodkiem polskiego kalwinizmu. Jednakże zamek okazał się za skromny dla zamożnego rodu Myszkowskich i przenieśli się oni do Książa Wielkiego, a byłą siedzibę wydzierżawili Nyczowi. Zamek nie posiadał umocnień na tyle nowoczesnych, by odeprzeć ataki wojska i w 1587r został zdobyty przez wojska arcyksięcia Maksymiliana.

W 1620r zamek kupił Koryciński, a 30 lat później Męcińscy. Podczas Potopu Szwedzkiego zamek został poważnie uszkodzony, ale ci ostatni odbudowali go, ale tylko częściowo i w 1787r został opuszczony.

 
W XIXw zamek Mirów nie miał już dachu, część murów zawaliła się podczas burzy i rozebrane zostały mury obwodowe, których materiał posłużył podczas budowy drogi do zamku. W 1937r runęła ściana wieży mieszkalnej.

 
 
 
 
W 1961r. rozpoczęto odgruzowywanie i konserwację zamku Mirów. Był własnością 39-cioosobowej rolniczej wspólnoty gruntowej, która w 2006r sprzedała go rodzinie Laseckich za 700 tys zł- kwotę podobno dwukrotnie mniejszą niż chcieli zapłacić.

 
 
 
 
 
Wówczas zapewniano, że gdy skończone zostaną wszystkie prace w zamku w Bobolicach, wówczas i zamek Mirów zostanie doprowadzony do wyglądu z czasów swojej świetności. Muszę przyznać, że coś zaczyna się dziać przy ruinach i kto wie, może niebawem i zamek Mirów zaskoczy swoim powrotem do przeszłości.

Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu.

 
WIRTUALNA WYCIECZKA

http://www.qtvr-poland.com/panoramas/544.html

Zamek w Mirowie z lotu ptaka:
http://www.polskazdrona.pl/zamek-w-mirowie-1.html

Galeria