pałac w Szaszorowicach Górnych

 
W niewielkiej odległości na zachód od Góry, w sąsiedztwie wsi Lipowiec, leżą Szaszorowice zwane za Niemca Zapplau.
 

 
 
 
 
 
 
 
 
O historii wsi nie ma za wiele informacji. Odnośnie właściciela to wspomniano dopiero tego z końca XVIIIw i był nim hrabia von Kalkreuth. W owym czasie wieś posiadała folwark, szkołę oraz dwa wiatraki. Za kolejnego- Eduarda von Leckow’a, który kupił majątek w 1827r odnotowano 2 folwarki: Górny i Dolny oraz browar i dwie gorzelnie. W niedługim czasie zmienił się na krótko właściciel dóbr, którym został w 1843r niejaki Meyer.
 
W połowie XIXstulecia majątek ponownie trafił do Eduarda von Leckow’a i w jego rękach był do 1872r. Wówczas jego dwaj synowie podzielili między siebie otrzymane dobra tworząc: Górną część, która przypadła Brunowi oraz Dolną, która trafiła do Bertrama. W rękach tego drugiego majątek był do 1917r, po czym przypadł w spadku jego synowi Hellmuthowi. Niespełna 4 lata później stał się on posiadaczem obu części dóbr w Szaszorowicach i taki stan utrzymywał się do 1937r.
 

Oba majątki: Szaszorowice Górne- Ober Zapplau i Szaszorowice Dolne- Nieder Zaplau mogły pochwalić się niewielkimi rezydencjami. O ile dziś w całkiem dobrym stanie jest pałacyk zwany też dworkiem w dawnej Dolnej części dóbr, tak po pałacyku w Szaszorowicach Górnych nie ma dziś śladu innego jak nieliczne fotografie udostępnione dzięki Fotopolska.eu.
 

Pałac w Szaszorowicach Górnych stanął w połowie XIXw dla rodziny von Leckow. Niewielka budowla zwana też starym pałacem składała się z dwóch parterowych skrzydeł nakrytych dwuspadowymi dachami z lukarnami. Budowla z czerwonej cegły posiadała w narożnikach i wokół okien otynkowane wstawki, zaś szczyt ozdobiono schodkowymi detalami.
 

Kiedy w Dolnej części majątku wybudowano nową siedzibę, starszy pałacyk stojący w otoczeniu lasu mógł być z powodzeniem pałacykiem myśliwskim. Po zakończeniu II wojny światowej niezamieszkała budowla stała się celem mieszkańców wsi, którzy w ten sposób pozyskiwali materiał budulcowy doprowadzając ją do całkowitej ruiny, która ostatecznie zniknęła z krajobrazu wsi w latach 60tych. Do dziś po dawnym pałacyku w Szaszorowicach Górnych pozostała brama wjazdowa, resztki zarośniętego parku ze studnią.
 
Z kolei pałac w Szaszorowicach Dolnych, który jak wspomniałam doczekał do obecnych czasów, zwany niegdyś nowym pałacem, ufundował w latach 70tych XIX stulecia Bertram von Leckow. Na początku kolejnego wieku poddano go przebudowie. Ostatecznie na planie kwadratu stanęła niewielka budowla trzykondygnacyjna pokryta płaskim dachem. Główne wejście usytuowano w lekko wysuniętym ryzalicie, a zdobi go balkon wsparty czterema kolumnami.

 
Przed pałacem znajduje się podjazd, zaś za nim urządzono ogród, do którego również można się dostać bezpośrednio z rezydencji.
 

 
 
 
Po zakończeniu II wojny światowej majątek trafił pod zarząd PGR, pałac przystosowano pod działalność podstawówki, a następnie zawodówki. Kiedy szkołę zlikwidowano wystawiony został na sprzedaż i nabyła go prywatna osoba, która podobno ma plany związane z przywróceniem mu jego dawnego blasku.