Państwo: Czechy
Kraj: Morawsko-Śląski
Powiat: Opawa
W odległości zaledwie 10km na wschód od Opawy leży Kravaře zwany Krawarzem
Najwcześniejsza wzmianka o Krawarzu znalazła się w dokumentach w 1224r, kiedy czeski król Przemysław Otokar I wymienił się tą wsią z rycerzem Lutkiem, na leżące koło Opawy Lubomierzyce. Następnie majątek był w rękach rodu Benešovic wywodzącego się spod praskiego Beneszowa. Zwani byli „Władcami Krawarza” z racji wielu majętności, należąc do najbogatszych na Morawach. Ich herb- zawinięta strzała- wykorzystany został w herbie miasta. W drugiej połowie XIIIw ufundowali zamek, który podobno stanął na niewielkim wzniesieniu, gdzie dziś stoi kościół. Wspomniano go w 1377r.
Ostatnim właścicielem warowni w Krawarzu należącym do tego rodu był Petr Strážnický. Będąc wyznania husyckiego musiał w 1420r sprzedać swoją rodzinną własność. Wśród posiadaczy krawarzskich dóbr była też rodzina Schlewitz (1420-1575) zwana Krawarscy oraz od 1579r Daniel Matzak von Ottenburg. Rodzina ta wybudowała nową siedzibę, która znajdowała się w miejscu jednego ze skrzydeł dzisiejszej rezydencji. W rękach jego spadkobierców była do 1628r, kiedy to cesarz dokonał konfiskaty dóbr, które następnie przekazał Michału Sendivojovi.
Wywodzący się z Polski alchemik miał liczne kontakty na cesarskim dworze i był w posiadaniu dóbr do 1636r. Po nim dziedziczyła córka Weronika, która wychodząc za Jakuba von Eichendorfa wniosła majątek w wianie. Rodzinna siedziba uległa zniszczeniu w 1696r. Kolejnemu z rodzin- Janowi Rudolfowi Eichendorff’owi budowla zawdzięcza przebudowę i rozbudowę. Dzięki trwającym siedem lat pracom rozpoczętym w 1721r dawny zamek stał się barokową rezydencją. Rodzina ta dzierżyła dobra do 1782r lecz popadłszy w długi zmuszona była sprzedać swoją siedzibę hrabiom Schaffgotsch.
Między 1844 a 1853r majątek był w rękach Eufémie Renard. Jej z kolei pałac zawdzięcza przeróbki w postaci mansardowego dachu pokrywającego ryzalitową część, zdobienia posadzki na piętrze ozdobną mozaiką oraz w herby rodów Renard i Rudzińskich, z którego wywodziła się hrabina.
CIEKAWOSTKA:
Obecnie dzielnicami Krawarza są gminy Kouty i Dvořisko, niegdyś samodzielne mieściny wspomniane najwcześniej odpowiednio w 1238r i w połowie XVIIIw. Ten region Górnego Śląska zwany Hlučínsko obejmuje terytorialnie prawie 30 gmin, ma swoją historię, zwyczaje i stroje, a nawet charakterystyczny dialekt. Władca Austrii – Cesarzowa Maria Teresa przegrała w 1742r wojnę o Śląsk, co skutkowało włączeniem Hlučínska, z Krawarzem i Koutami pod władanie Prus. Z kolei Dvořisko usytuowane po drugiej stronie rzeki Opawy pozostało austriackie.
Kiedy w 1920r tamten region włączono do Czechosłowacji, zamek stał się własnością państwową i urządzono w nim szkołę handlową. Pożar jaki wybuchł w styczniu 1937r strawił wnętrza i pozbawił budowlę dachu. Wówczas zniszczeniu uległy schody wiodące na piętro, runął zdobiony sztukaterią i freskami sufit. Jedynie kaplica oparła się zniszczeniom. Po tym zdarzeniu budowlę prowizorycznie zadaszono, a przeprowadzenie dalszych prac pokrzyżowała II wojna światowa. Dopiero po jej zakończeniu od lat 50tych przeprowadzano etapami prace rekonstrukcyjne trwające do połowy 1970r. Wówczas otwarto pierwszą ekspozycję o tematyce polityczno- wojskowej, która wystawiona była aż do 1989r.
Obecnie właścicielem pałacu jest miasto. We wnętrzach mieści się muzeum, można zapoznać się z życiem nie tylko rodziny Eichendorff, ale również jak żyli przeciętni mieszkańcy nie tylko miasta, ale też regionu. Prócz tego zwiedzających zachwyci architektura barokowa głównie kaplicy zamkowej z pochodzącymi z 1730r malowidłami sklepienia dzieła Franza Gregora Ecksteina ukazującymi wniebowzięcie Marii Panny. Rezydencja stoi w otoczeniu zadbanego parku, a w dawnym ogrodzie utworzono pole golfowe.
Pałac Kravaře jakim widzimy dziś, to wynik prac z lat 1721-1728. Nie ma pewności kto dokładnie zaprojektował budowlę, ale przebudowa odbywała się pod okiem mistrza murarskiego Georga Gabriela Gans’a z Krnova. Pałac posiada cztery zamknięte dziedzińcem z arkadami skrzydła. Główne wejście znajduje się w trzykondygnacyjnym ryzalicie zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Po jego bokach umieszczono dwa dwukondygnacyjne budynki pokryte spadzistymi dachami z oknami. Po przeciwnej stronie ryzalitu z wejściem znajduje się kaplica, po której bokach umieszczono dwie czworoboczne wieżyczki wykończone iglicami z latarnią wewnątrz których umieszczono spiralne schody. Pałac usytuowany jest w otoczeniu dość dużego, zadbanego parku, w którego części dawnej ogrodowej urządzono pola golfowe.
Kaplica Michała Anioła jako jedyna została oszczędzona przez niszczycielski pożar, więc do dnia dzisiejszego możemy podziwiać jej bogatą dekorację, dokończoną w 1730r. Można więc podziwiać sufit ozdobiony freskami F. Eckstein ukazującymi wniebowzięcie Marii Panny oraz sceny ze świętymi. W świątyni uwagę przykuwa też ołtarz dłuta J.Lehner’a z obrazem „Upadek Aniołów” i umieszczonym nad nim hebrajskim napisem Jahve.