Jadąc z Bolesławca w kierunku zachodniej granicy, przy drodze 94 leży Zebrzydowa. Wieś z jednej strony otaczają Bory Dolnośląskie, z kolei przez obrzeża wschodniej części przepływa Kwisa.
Do 1945r widniała jako Siegersdorf, a niegdyś leżała przy „Via Regia”- szlaku handlowym zaliczanym do najstarszych w Europie wiodącym z Europy Zachodniej na Śląsk i do Małopolski.
Wśród zapisów w dokumentach odnotowano ten z XIVw mówiący o ówczesnym właścicielu wsi- rodzinie Rechenberg, do której należał też Kliczków. Wśród kolejnych posiadaczy majątku wymieniono przedstawicieli rodów von Nostitz i von Gersdorf, jak też miasto Lubań.
Wieś w 1417r zniszczyli Husyci, z kolei podczas wojny 30stoletniej (1618-1648) spalona została przez Szwedów. Należy wspomnieć też o rozwoju Zebrzydowej, któremu sprzyjało uruchomione połączenie kolejowe najpierw w 1846r łączące Legnicę z Węglińcem, następnie w 1902r z Zebrzydowej do Ławszowej oraz w 1904r do Lwówka Śląskiego.
W 1872r Friedrich Hoffmann otworzył we wsi zakład ceramiczny, w którym wykorzystano nowoczesny jak na ówczesne czasy piec, gdzie wypalano wyroby wykorzystując nowe technologiczne rozwiązania.
CIEKAWOSTKA
Wyroby fabryki Siegersdorfer Werke Friedrich Hoffmann, bo tak brzmiała jej nazwa, wykorzystano przy niepowstających obiektach nie tylko w Europie, ale i w innych zakątkach świata. Posłużyły m.in. przy budowie: browaru Radeberg w Dreźnie, berlińskiej stacji metra oraz basenu miejskiego, rzeźni w Zagrzebiu jak też argentyńskiej elektrowni w Cecheuta.
Na początku XXw nadal odnotowano rozwój wsi, która posiadała szkołę, przedszkole, zajazd “Zum goldenen Löwen”, pocztę, kościół, pałac oraz młyn.
Niestety jeśli chodzi o pałac w Zebrzydowej, to nie uświadczymy dziś już jego widoku innego niż ten na fotografiach udostępnionych dzięki Fotopolska.eu.
Nie ma o nim też żadnych informacji w jakim stanie przetrwał II wojnę światową, ale z fotografii z 1941r wnioskować należy, że miał się dobrze. Można jedynie snuć przypuszczenia, że podzielił los wielu dolnośląskich budowli: został najpewniej doprowadzony do ruiny, którą następnie rozebrano.
Z powojennych losów wsi wiadomo, że w lutym 1945r zajęli ją czerwonoarmiści i że majątek znacjonalizowano. Doprowadzono też do wysiedlenia miejscowej niemieckiej ludności, w miejsce której sprowadzono nowych osiedleńców głównie z Bośni.