dwór w Cierpicach

 
Przy drodze wiodącej ze Strzelina do Nysy leżą Cierpice. Najwcześniejsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1288r, a najwcześniej wymienionym jej właścicielem był w 1318r Petzoldus Friso. Dzięki zapisowi w testamencie, Cystersi z Henrykowa otrzymywali czynsz z pozostawionej spadkobiercom wsi.
 

Kolejnym posiadaczem tamtejszych dóbr jeszcze z końcem XIVw był ród Sebottendorf. W kolejnym stuleciu odnotowano: Albrechta Falkenhayn’a, Nickela Pückler’a, Nickela Reibnitz’a oraz braci von Czirn (do 1587r).
 

W XVIw Cierpice były w posiadaniu rodziny von Reder, od której kupił je w 1688r baron Johannvon Trach. Po nim dziedziczył syn- baron Johann. Następnie wieś nabył Maksymilian von Gaffron, do którego należały również Stadnica i Konary. Kolejny z tego rodu- Julius spieniężył ją w 1787r na rzecz kapitana von Rosenschantz’a, po którego śmierci dziedziczył syn Wilhelm. Kiedy i ten zmarł, nie zostawiając potomka, majątek przypadł jego żonie, która w krótkim czasie wyszła ponownie za mąż.
 
Tym sposobem Cierpice przeszły na własność von Koschembahr’ów i w ich rękach pozostały do końca II wojny światowej. Z końcem XIXw wydzierżawili majątek najpierw rodzinie Hecker (do 1930r), a następnie w 1937r Hedwidze Rohde.

Po zakończeniu wojny miejscowość przeszła w ręce polskie. Zmieniono przedwojenną nazwę Türpitz na obecną.
 

Nieistniejący dwór w Cierpicach datowany na początek XVIIIw wzniesiono dla rodziny von Trach. Kiedy nastali von Rosenschantz’owie przeprowadzili modernizację nowej siedziby. Budowlę otaczał park ozdobiony kamiennymi rzeźbami. O dworze nie ma żadnych więcej informacji i najprawdopodobniej został zniszczony podczas ostatniej wojny. Jak wyglądał ukazuje fotografia udostępniona dzięki Fotopolska.eu. Do dziś pozostały po nim podobno zarośnięte resztki fundamentów, niszczejący park z pozostałościami po rzeźbach oraz popadające w ruinę dawne budynki gospodarcze, z których jeden przystosowano pod mieszkanie.
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wieś już w 1335r posiadała kościół, a ten, który ostał się do dziś stanął w XVw. W 1801r zniszczył go pożar, ale został odbudowany. Dziś jest to świątynia katolicka, ale niegdyś służyła ewangelikom.