W niewielkiej odległości na północ od Jeleniej Góry leży Siedlęcin. wspomniany już w1305r jako Rudgersdorf. Wśród kolejnych nazw odnotowano: Boberröhrsdorff (XVIIw), Bober-Röhrsdorf (XVIIIw), Boberröhrsdorf (początek XXw) oraz po II wojnie światowej: Borowice, Bobrowice, Sobięcin oraz od 1946r Siedlęcin.
Nie wiadomo kiedy dokładnie założono wieś, ale przypuszcza się, że mogło mieć to miejsce w XIIIw dzięki niejakiemu Rudgerowi. Wyjaśniałoby to przy okazji pochodzenie nazwy miejscowości- Rudgersdorf. Z czasem dodano nazwę rzeki, która przez wieś przepływa
Najwcześniejszymi wspomnianymi w dokumentach właścicielami dzisiejszego Siedlęcina byli książęta jaworscy. W XIV należał do księżnej Agnieszki, żony księcia Bolka II Małego. Później wymieniono: rodzinę von Redern jeszcze w XIVw, Haschke von Schellendorf’a (do 1437r), Hansa Wesin’a, rodzinę von Zedlitz, a następnie von Nimptsch (od 1454 do 1622r z krótką przerwą kiedy w latach 1545-1561 kiedy należała von Seidlitz’ów), Jerzego Rudolfa- księcia legnickiego (od 1622r) oraz w latach 1732-1945 hrabiów von Schaffgotsch.
Największą ciekawostką Siedlęcina jest Książęca Wieża Mieszkalna ufundowana przez księcia Henryka I między 1313 a 1314r.
Stoi na niewielkim sztucznie usypanym wzniesieniu. Powstała na planie prostokąta budowla początkowo posiadała trzy kondygnacje, a wieńczyły ją blanki- krenelaż. Otaczała ją fosa zasilana wodą z przepływającej nieopodal rzeki Bóbr oraz mur kamienny. W XVw zyskała kolejne piętro i pokryto ją czterospadowym dachem. Po pożarze z 1575r podjęto się jej odbudowy.
Kiedy majątek przeszedł w ręce rodziny von Schaffgotsch rozebrano część muru obronnego oraz zasypano częściowo fosę. Do wieży dostawiono oficynę będącą mieszkaniem zarządcy dóbr. W XVIIIw postawiono zabudowania gospodarcze tworząc folwark. W pierwszej połowie XIXw rozebrano pozostałości muru obronnego, a z końcem tegoż stulecia przeprowadzono prace remontowe i konserwatorskie wieży. W niedługim czasie odkryto polichromie będące jedynymi na Śląsku tak dobrze zachowanymi zwłaszcza, że ich tematyka jest świecka. Na krótko przed II wojną światową wykonano kolejne prace konserwatorskie na większą niż poprzednio skalę wymieniając jednocześnie dach i na powrót czyniąc ją mieszkalną.
CIEKAWOSTKA
Podczas prac konserwatorskich z 1887r odkryto na ścianach trzeciej kondygnacji wieży średniowieczne malowidła. Datowane są na lata 1320-1340, a ich łączna powierzchnia to ponad 33 m². Przypuszcza się jakoby ich fundatorem był książę świdnicki Henryk. Odkryte freski przedstawiają m.in. św. Krzysztofa oraz sceny z życia dworskiego i rycerskiego nawiązujące do rycerzy Okrągłego Stołu króla Artura. Ponadto przy jednym z okien można dojrzeć tarcze herbowe rodów von Redern i von Zedlitz, a na ścianie rycerzy konnych.
Podczas II wojny światowej w wieży składowano dzieła sztuki. Po jej zakończeniu znacjonalizowano majątek i trafił pod zarząd PGR, którzy urządził w niej magazyn oraz miejsce, gdzie czyszczono ziarno. Wialnia ta działała do 1952r, a PGR do 1959r, po czym wieża trafiła pod opiekę Konserwatora Zabytków.
W 2001r stała się własnością Fundacji „Zamek Chudów i prócz przeprowadzonych prac konserwatorskich oraz renowacyjnych jest udostępniana dla zwiedzających.
Wieża Książęca w Siedlęcinie zachowała się w bardzo dobrym stanie.
Wchodząc do niej mija się gotycki portal. Ponadto wokół okien zachowały się kamienne detale i obchodząc ją można dostrzec wykusze latrynowe.Przy niej stoi dwukondygnacyjna oficyna oraz niszczejące zabudowania folwarczne. Całe założenie z trzech stron otacza fosa z wodą i miejscami można dojrzeć resztki dawnego muru.
Wewnątrz, prócz wspomnianych malowideł na ścianach, znajdują się liczne pomieszczenia przybliżające zwiedzającym dawny ich wygląd.
Archiwalne zdjęcia udostępniono dzięki Fotopolska.eu, autorem akwareli jest Andrzej Woźniak.