Wilczy Las
Wilczy LasWilczy Las– wieś leżąca przy zjeździe z A4 w kierunku na Bolesławiec, przy drodze 94. Najwcześniejsza wzmianka o niej pochodzi z końca XIVw, a jej nazwa nawiązywała podobno do imienia Wolf będącego założycielem osady. Za Niemca zwała się Wolfshayn.
Pierwszym pewnym właścicielem wsi była rodzina von Bibran, w której posiadaniu majątek był do końca XVIw. Wśród kolejnych odnotowano Lasiau von Cromenaua
(od 1599r), a następnie Maksymiliana von Knobelsdorfa, który przekazał dobra w 1624r ówczesnemu właścicielowi Modły- baronowi Henrykowi von Bibran. Po jego śmierci w 1642r spadkobierczynią została żona, a gdy i ta odeszła, Wilczy Las razem ze sporą częścią majątku przypadł drugiemu w kolejności synowi Hansowi.
Po nim dziedziczyli bracia oraz ich spadkobiercy. Takim sposobem w rękach rodu von Bibran Wilczy Las był do 1743r kiedy trafił do Hansa von Axleben Magnusa. Po nim nastali synowie, a następnie wnuczka Konstantyny, która poślubiła Ernesta von Schickfussa. Wraz z jego śmiercią w 1820r wszystko ponownie przypadło Konstantynie, a po niej od 1833r synowi Adolfowi.
Nie minęły dwie dekady a sprzedał on Wilczy Las Karolowi Klemischowi rozpoczynając przechodzenie majątku z rąk do rąk i żaden kolejny właściciel nie zagrzał tam miejsca długo. Tym sposobem od 1852r do 1881r naliczono przynajmniej sześciu właścicieli, z których ostatnim był Wilhelm Bodenstein. Nie wiadomo niestety nic więcej o kolejnych panach Wilczego Lasu.
Wieś choć niewielka mogła pochwalić się ciekawym pałacykiem, ale nie wiadomo kto był jego fundatorem.
Pewne jest, że spłonął on w wyniku podpalenia w 1799r
i został odbudowany, skoro przetrwał II wojnę światową. Wtedy trafił w ręce Państwowego Funduszu Ziemi i PGRu. Najpierw urządzono w nim mieszkania dla pracowników gospodarstwa, po czym wnętrza służyły jako magazyny nawozów i ziemniaków. W wyniku zaniedbań, dwie dekady po wojnie był tak zdewastowany, że groził zawaleniem. Ostatecznie w połowie lat 60tych XXw zrównano go z ziemią, a pozyskany materiał wykorzystano do prac budowlanych w okolicy, a co było bezużyteczne pokryło teren dawnego majątku oraz las. Do dziś przetrwała część zabudowań folwarcznych i stare fotografie udostępnione dzięki Fotopolska.eu.