Jadąc z Wrocławia do Wałbrzycha warto zatrzymać się w Świdnicy, by zobaczyć tamtejszy Kościół Pokoju– jeden z trzech jakie wybudowano po wojnie 30stoletniej zyskując pozwolenie cesarza Ferdynanda III na budowę w śląskich dobrach Habsburgów.
Prócz niego do dziś pozostał jeszcze ten w Jaworze (1654-1655), bo świątynia głogowska wybudowana w 1652r najpierw runęła dwa lata po wybudowaniu, a następnie mimo odbudowy spłonęła podczas pożaru miasta w 1758r.
Świdnica jako miasto, dawna stolica Księstwa Świdnicko-Jaworskiego, wspomniana została już w 1267r. Wcześniej wzmiankowano tamtejszą osadę targową leżącą na szlaku handlowym z Rusi do Niemiec już na początku XIw jako Svidnica. Jej nazwa związana jest z krzewem będącym odmianą derenia- świdwą.
W XIIw Świdnica stała się kasztelanią piastowską i posiadała zamek powstały podobno jeszcze w XIIIw dla księcia świdnicko-jaworskiego.
Niestety, nie przetrwał do dziś, gdyż zniszczony podczas pożaru z 1528r uległ całkowitemu spaleniu w czasie kolejnego jaki wybuchł w 1673r.
W niedługim czasie przy ruinach wybudowano klasztor, a w miejscu dawnej warowni w 1682r postawiono kościół św.Antoniego.
Wspomnieniem po zamku pozostały znajdujące się pod świątynią ściany piwnic oraz portal pamiętający 1537.
Budowę kościoła Pokoju w Świdnicy rozpoczęto 23 sierpnia 1656r, a pierwsze nabożeństwo odprawiono 24 czerwca następnego roku. Zaprojektował go Albrecht von Saebisch- wrocławski mistrz budowlany, a pracami kierował miejscowy cieśla Andreas Kaemper.
W 1708r przy kościele postawiono dzwonnicę oraz szkołę ewangelicką.
Budowla szachulcowa stoi na środku Placu Pokoju i otacza ją mur. Powstała na planie greckiego krzyża o wymiarach 44m i 30,5m. Z czasem do głównej bryły dobudowano z każdej strony pomieszczenia- hale, które powiększyły kościół: od północy Halę Polową, od południa Ślubów, w zachodniej części znalazła się Hala Zmarłych, zaś od wschodu Hala Chrztów z zakrystią. Przy kościele uwagę przyciągają rokokowe epitafia.
Wnętrze świątyni posiada cztery piętra empor, które łącznie z parterem mogą pomieścić 7,5 tysiąca ludzi w tym siedzących 3,5 tysiąca. Empory pokryto 78 wersetami biblijnymi oraz 47 obrazami malowanymi na deskach nawiązującymi do umieszczonych cytatów.
W takich emporach znamienite rody, łożące na świątynię miały swoje loże. Tak np. nad głównym wejściem znajduje się loża rodu Hochbergów zbudowana w 1698r, w podzięce dla hrabiego Johanna Heinricha von Hochberg’a, który podarował dwa tysiące dębów, co odpowiadało dwóm trzecim drewna, jakie było potrzebne do budowy.
Wśród bogato zdobionego wyposażenia świątyni uwagę przyciąga ołtarz główny, ambona oraz organy. 
Ołtarz główny podobnie jak ambona to dzieła Gotfrieda Augusta Hoffmanna. Zamówiono go na setną rocznicę kościoła i ukończony został w 1752r.
Ambona datowana jest na 1729r a prowadzące do niej schody zdobią sceny biblijne „Zesłanie Ducha Świętego”, „Golgota”, „Raj”.
Organy zbudowała firma Gottfrieda Klose z Brzegu w latach 1666-1669, które wiele razy poddawano przeróbkom.
Drugie organy, mniejsze, umieszczono na najwyższej emporze nad ołtarzem, ufundował je w 1695r Sigismund Ebersbach.
Wnętrze kościoła pokrywają również piękne malowidła i tutaj na największą uwagę zasługuje strop.
Świdniccy malarze Chrystian Sussenbach i Chrystian Kolitschka pokryli go w latach 1694-1696 scenami z Objawienia św.Jana.
W sąsiedztwie świątyni stoi dzwonnica, dom dzwonnika z lawendowym ogrodem- Centrum Promocji i Partnerstwa UNESCO, dom stróża będący kawiarnią oraz dawne liceum ewangelickie, gdzie urządzono pensjonat.
Poza tym przy kościele znajduje się cmentarz, gdzie przez 250 lat spoczywali ewangelicy.
Podobnie jak Kościół Pokoju w Jaworze, tak i ten warto uwzględnić w planie wycieczek w tamte strony.
Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu.
