Jadąc z Ząbkowic Śląskich do Niemczy przejeżdża się przez Przerzeczyn Zdrój– wieś wspomnianą już w 1264r jako Przyrzyce. Czas kolonizacji niemieckiej przyniósł zmianę nazwy na Bad Dirsdorf, a następnie na obowiązujący do 1945r Diersdorf. Wraz z odkryciem w 1802r źródeł mineralnych: siarczkowych i żelazistych nastąpił rozwój wsi jako uzdrowiska.
Przerzeczyn już w XVw podzielony był między dwóch braci na dwie części. Później każdy majątek miał swojego właściciela: z rodu von Pfeil w Przerzeczynie Dolnym oraz von Niemitz’ów dzierżących Przerzeczyn Górny. Obie części posiadały pałace i do dziś zachował się pałacyk będący niegdyś ozdobą Przerzeczyna Dolnego. W obu majątkach były ponadto folwarki oraz liczne gospodarstwa, a w Przerzeczynie Górnym mieściła się również szkoła oraz kościół ewangelicki z probostwem.
Pierwszym właścicielem Przerzeczyna Dolnego był wspomniany w latach 1222-1241 Dirsko I – palatyn wrocławski, kasztelan Barda oraz Przerzeczyna, uważany przez rodzinę von Pfeil za protoplastę rodu.
Herb tej rodziny znajduje się na wieży pałacyku.
Majątek przechodził następnie na kolejnych z rodziny i w 1783r Frierdrich Ludwig von Pfeil połączył obie ówczesne części miejscowości. Po jego śmierci dobra przypadły dwom synom i dopiero co połączony w jeden majątek ponownie podzielono: Dolny trafił do Friedricha Augusta Rudolfa zaś Górny w 1830r objął Friedrich Ludwig Karl. W 1845r właścicielką dolnej części była hrabina Antoinette Magnis, a po niej znów rodzina von Pfeil, w której rękach pozostał do 1946r.
W Przerzeczynie Dolnym już w 1609r stanął pałac, który następnie był wielokrotnie przebudowywany. W 1907r ze względu na zbyt duże koszty utrzymania budowli, jak również z powodu jej niefunkcjonalności ówczesny właściciel Günter von Pfeil podjął decyzję o jego zburzeniu i postawił w tym miejscu nowy pałacyk.
Decyzji tej nie popierała większość rodziny, co nie zmieniło niczego i w niedługim czasie stanęła nowa budowla, będąca dużo mniejsza niż poprzednia, wzorowana na modnych w ówczesnym czasie willach.
Stoi do dziś w dość sporym parku, gdzie najstarsze drzewa mają dwa wieki, do którego wchodzi się przez bramę z herbem rodu. Po II wojnie światowej pałacyk stał się własnością najpierw Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodkowej, a od 1995r Ośrodka Hodowli Zarodkowej „Przerzeczyn Zdrój” sp.z o.o..
Odnośnie majątku w dawnym Przerzeczynie Górnym, to trafił on w 1830r do wspomnianego hrabiego Friedricha Ludwiga Karla Pfeil auf Elguth. Później do jego potomków, a ostatnim przed II wojną światową tej części wsi właścicielem był Friedrich Wilhelm.
Fundatorem nieistniejącego obecnie pałacu w Przerzeczynie Górnym był w 1860r Fryderyk Fabian von Pfeil. Budowla była kilka razy przebudowywana i podobnie jak pałac w sąsiedniej części wsi otoczona była sporym parkiem. II wojnę światową budowla przetrwała i po jej zakończaniu mieściła Dom Dziecka.
Kiedy w 1958r strawił ją pożar nie podjęto się już odbudowy, a zgliszcza rozebrano pozostawiając jedynie resztki piwnic.
Archiwalne zdjęcia dodano dzięki Fotopolska.eu..
