pałac we Włosieniu

Między Lubaniem a Radomierzycami, niedaleko Mikułowej leży Włosień– wieś zwana za Niemca Heidersdorf. Najwcześniej wspomnianym jej właścicielem była do połowy XVw rodzina von Gersdorf, od której trafiła do Christopha von Ammana. Z końcem XVw majątek dzierżawiony był przez rodzinę Emmerich, która jego część sprzedała w 1525r Hansowi von Eberhart’owi. Resztę dóbr nabył w 1540r Maciej von Salza.

Wieś podzielono z końcem XVIw najpierw na dwie części, a następnie na trzy, tworząc majątki we Włosieniu: Górnym, Środkowym i Dolnym. Część należąca do rodziny von Salz- Włosień Dolny- stała się w 1641r własnością wywodzącej się z Łużyc rodziny von Gablenz, od której kupił ją w XVIIIw baron von Hohberg.

Gdy zmarł w 1789r spadkobierczynią została wdowa Henriette Eleonore Wilhelmine. Później wśród właścicieli tej części wsi byli: Hans Gotttlob von Heldreich, od 1796r hrabia Rzeszy Johann Heinrich Friedrich zu Solms und Tecklenburg z Kliczkowa oraz od 1807r Peter von Üchtritz, który z czasem stał się również właścicielem Włosienia Środkowego i Górnego.
Kolejny z von Uechtritz’ów- Rudolf sprzedał Górną i Środkową część wsi Ferdinandowi von Gersdorf’owi zostawiając sobie Włosień Dolny, który po jego śmierci przypadł wdowie.

Pałac we Włosieniu– dawnym Dolnym- wybudowano w latach 1715-1720 dzięki marszałkowi zgorzeleckiemu Hansowi Gottlob von Gablenz’owi. Budowla z kamienia i cegły na planie prostokąta stanęła na kilkumetrowej skarpie, poniżej której założono spory park ze stawem. Ponadto w pobliżu stanęły zabudowania gospodarcze, które przetrwały do dziś w nieciekawym stanie.

Dzięki przebudowie z 1887r, którą kierował architekt Hülsenbeck, budowli nadano staroniemiecki styl. To wówczas powstały liczące 30 stopni schody wiodące do głównego wejścia.

Dziś trudno uwierzyć jak kiedyś wyglądała ta rezydencja, bo pozostały mury, ale w czasie świetności była naprawdę ciekawa, co można zobaczyć na fotografii: dwukondygnacyjna budowla z zagospodarowanym poddaszem, z licznymi lukarnami nakryta czterospadowym dachem.

CIEKAWOSTKA

Hans Gottlob von Heldreich za udział w wojnie napoleońskiej trafił do obozu w Anglii, gdzie z czasem zamieszkał.

Odnośnie drugiego zabytku Włosienia jakim jest dwór w dawnym Włosieniu Górnym, to najprawdopodobniej wzniesiony został w połowie XIXw kiedy tamtejszy majątek należał do Ferdinand von Gersdorf.

W 1885r trzy majątki były znów w rękach jednego właściciela, którym był do 1930r Georg von Eichel. Kolejny podział dóbr pomiędzy dwóch właścicieli nastąpił po jego śmierci i Górny oraz Środkowy Włosień pozostał w rodzinie trafiając do Eriki von Stülpnagel z domu von Eichel, zaś majątek we Włosieniu Dolnym kupił były major, hrabia Maksymilian von Sponeck. Był on ostatnim właścicielem pałacu we Włosieniu do 1945r.

W owym czasie rezydencja tętniła życiem towarzyskim za sprawą przybywających tam gości z arystokracji niemieckiej jak też zagranicznych dyplomatów.

II wojnę światową pałac przetrwał w dość dobrym stanie i dopiero po jej zakończeniu został doszczętnie splądrowana przez szabrowników.

Wraz z zakończeniem wojny wszystko przejął Skarb Państwa oddając zabudowania w zarząd PGR. Odnośnie dwóch zabytkowych budowli, to w latach 70tych dwór we Włosieniu Górnym przekazano Gminie Platerówka i urządzono w nim szkołę, zaś pałac we Włosieniu Dolnym poddano w latach 1976-1978r renowacji i utworzono hotel będący ośrodkiem szkoleniowym.

Po pożarze z 1979r będącym wynikiem zaprószenia ognia przez jedną z przebywających w nim wycieczek, zniszczona rezydencja stała się najpierw własnością Gminy Platerówka, a następnie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. W 2001r ruinę kupiła prywatna osoba mająca w planie odbudowanie pałacu i utworzenie w nim ponownie hotelu. Z końcem 2007r założono spółkę Pałac Włosień, której celem stało się przywrócenie założeniu pałacowemu dawnej świetności.

Wyczytałam w artykule z 2016r roku, że pałacem we Włosieniu zainteresowały się dwie sieci hotelarskie z Anglii, które chciały stworzyć hotel-rezydencję z ogrodami, stawami oraz parkiem
. Założenie miało mieć ponadto spa, pola golfowe, strzelnice, park linowy, a nawet destylarnię whiskey.

Póki co wszystko utknęło w Ministerstwie Rolnictwa za sprawą braku zgody na przekwalifikowanie sporej powierzchni gruntów rolnych pod teren rekreacyjny. Mimo problemów wzięto się za pałacowy park oraz stawy, które oczyszczono i wykonano nawet drewniane kładki. Co do pałacu, to niszczeje i zarasta, i jak tak dalej pójdzie to obawiam się, że niewiele będzie się nadawało do wykorzystania.